آوای زخم دل

یاد پیرمردی که ماها به عنوان نتیجه عاشقش بودیم به خیر

پیرمردی که به عشقش میرفتیم شمال...

به عشقش که پفک دوست داشت ، براش پفک میخریدیم

میرفتیم پیشش...

به عشقش میشستیم پای خاطره هاش...

به عشق مهمونوازیش میرفتیم خونهش

بلند داد میزدیم :

 ( سلام !!ما اومدیم بابابزرگ رضا )

بعد چند لحظه صداشو میشنیدیم :

( خیلی خوش اومدین )

چقدر دلم واسه پیرمردی با موهای یه دست سفید و قد شکسته تنگ شده

حتی یاد اون چشمای پراز اشک که موقع برگشت بچه ها و نوه هاش به تهران

تو چشماش جمع میشد ،هم به خیر...